Noord-Laos

Noord-Laos.

Het was zeker niet leuk om de jongens te verlaten en kreeg natte ogen bij het afscheid. Maar goed, keuze gemaakt. Ik vloog van Hanoi naar Luang Prabang, een stad in het noorden van Laos. Vanaf het vliegveld was het maar 5 km naar het centrum en ik was zo gearriveerd bij mijn guesthouse.

Het was heerlijk! Geen getoeter meer door alle motorvoertuigen! Heerlijk zonnetje! Ik was echt even heel blij met de rust na een paar dagen Hanoi. In Laos wacht iedereen rustig op elkaar en heeft het rechtdoor verkeer voorrang. In Vietnam is het de sterkste die wint, heel egoïstisch en het maakt niet uit op welke weg of overgang diegene staat er wordt gewoon doorgeduwd.

Ongeveer dertig kilometer buiten de stad liggen de Kuang Si watervallen. Deze behoren tot de mooiste watervallen van Azië. Ik heb in de ochtend een motorbike gehuurd via het guesthouse en ging op pad. Het was best een eindje rijden maar in dit gebied is dat niet erg. Ik reed langs de Mekong en de prachtige beboste bergen met een zonnetje in de rug. De zon had ik wel even gemist in Vietnam en genoot nu volop van de zonnestralen op mijn lijf.

Ik ben in de ochtend weggegaan, zodat ik voor de grote massa arriveerde. Het water van de waterval is super helder en lichtblauw. Het water krijgt deze kleur door de rotsen waar het water over heen loopt. Prachtig om te zien en het lijkt bijna nep. Er was ook een klim omhoog, je kon de bovenkant van de waterval bekijken. De klim was geen moderne trap, het was over de rotsen en modder. Best een pittige klim maar zeker de moeite waard. Bovenop was prachtig water met mangroves en jungle. Na een uur daar rondgelopen te hebben keerde ik weer terug naar Luang Prabang.

In Luang Prabang heb je veel tempels en stoepa’s maar daar ben ik niet geweest. Ik heb de berg “Phusi” beklommen. De naam vond ik grappig en je kreeg een uitzicht over de stad. De klim was ook best pittig. Zo’n 500 traptreden omhoog, ik was helemaal buiten adem toen ik boven was maar wat een uitzicht zeg. De Mekong, de bergen en de stad waren goed te zien. Ook was de zon aan het ondergaan wat veel mensen trok en het drukker en drukker werd op de top. Ik ben maar niet gebleven en beneden langs de Mekong heb ik een mooi plekje gevonden om de zonsondergang te zien. Prima plek met een koud biertje.

Na gegeten te hebben bij de nachtmarkt ging ik op tijd naar bed. De volgende ochtend vertrok ik naar Vang Vieng. Om 03:00 werd ik een paar keer wakker en dacht dat ik gestoken werd. Ik kreeg steeds meer jeuk en heb toch maar het licht even aan gedaan, misschien bedbugs. Bleek dat ik een allergische reactie had. Mijn billen en onderrug waren helemaal rood en gezwollen. Snel een koude douche gepakt en heb de jongens meteen bericht. Niet dat ze er iets aan konden doen, maar ik moest het echt even tegen iemand zeggen. Het werd erger en begon goed te jeuken. Ik naar buiten in de hoop dat er nog iets open was qua apotheek. Maar gelukkig zaten er drie jongens voor het guesthouse vanaf uitgaan en één van hen had hooikoorts pillen. Misschien ging dat helpen tegen de jeuk. Ik was superblij en in de hoop dat het ging helpen. Met mijn billen onder de ventilator ging ik weer proberen te slapen. Na 1 uur was het gelukkig weggetrokken en de jeuk verdween gelijkmatig.

De rit in de minivan ging vijf uur duren naar Vang Vieng. De weg gaat dwars door de bergen heen. De bergen van Laos komen wel overeen met de bergen in Vietnam. Deze heb ik alleen niet met mooi weer gezien maar verder zien ze er hetzelfde uit. Vang Vieng is echt een ‘backpackers’ oord en ik heb gemerkt dat ik niet onder dit soort ‘backpacker’ val. Het zijn jongeren die veel zuipen en zo weinig mogelijk, tot niks willen betalen voor drinken, verblijf of activiteiten maar wel zich als een soort van koning gedragen. Niet mijn soort mensen. Maar goed, ik zat er nu even tussen in. Het hostel waar ik verbleef was rustig, uit het centrum en met een perfecte kamer. Lekker goedkoop maar toch schoon en ruim voor één persoon.

De nummer één activiteit in Vang Vieng is het tuben. Dit is in een opgeblazen vrachtwagen band de rivier af dobberen waar je onderweg kan feesten bij verschillende bars langs de rivier. Wat mij is verteld door de hostel eigenaar is dat in 2011 maar liefst 27 doden zijn gevallen tijdens het feesten langs de rivier. Voor de Laotiaanse overheid was de maat vol en werden de illegale bars gesloten. Het ingrijpen van de overheid heeft zeker succes gehad. De bars en het tuben zelf zijn nu gereguleerd, en er zijn recentelijk geen toeristen meer verdronken of overleden door andere redenen zoals bijvoorbeeld je nek breken na een sprong/duik in de Nam Song.

Ik heb zo’n band gehuurd en werd naar de rivier gebracht. Bij de tweede bar ben ik er uitgegaan en heb gekeken naar het feestende volk. Het is best ontspannend als je daar met een biertje langs het water naar de mooie bergen kijkt. Een groep van ongeveer 15 man gingen weer de tube’s in. Ik zag al dat ze best beschonken waren. Een jongen pakte zijn band en ging erin zitten vanaf de kant. Hij kantelde te ver naar achteren en koprolde zo achterover te water. Ik begrijp nu wel waarom er mensen hier verzuipen maar heb stiekem toch gelachen om wat er allemaal gebeurden. Na 2,5 uur te hebben gedobberd was ik eindelijk weer terug in het dorp. Het was een vage maar toch leuke middag.

Volgende dag heb ik een fiets gehuurd. Zo’n zeven kilometer verderop was de 'Blue Lagoon', een badplaats met het zelfde kleur water als de watervallen in Luang Prabang. De fietstocht was leuk, door verschillende dorpjes, rijstvelden en een mooie omgeving. Op Google Maps stond er niet dat het heuvelig was dus ik had een goede ochtend workout. De weg liep geleidelijk omhoog met wat heuvels ertussen. Ik was allang blij dat ik wist dat op de terug weg ik niet tot nauwelijks hoefde te trappen, haha.

Bij de 'Blue Lagoon' waren heel veel Koreanen. Er is een film opgenomen in Vang Vieng vanuit Zuid-Korea en nu wil iedereen naar deze plek. Gelukkig was het tweede deel zonder Koreanen en daar heb ik even gezwommen in het frisse water. Op deze plek waren nog wat blanco’s die gingen zwemmen. Ik bekeek alles een beetje vanaf de kant totdat ik een Koreaans meisje het water in zie gaan. Ze maakte een raar geluid en kwam niet meer boven water. Na vijf seconden wisten wij, nog twee blanken en ik, dat het foute boel was. Ik rende naar haar toe en die andere meiden trokken haar omhoog, ik rijkte mijn arm aan en ze kon weer ademen. Ze was gewoon aan het verzuipen! “Doe verdomme een zwemvest aan als je niet kan zwemmen!” riepen wij tegen haar. Gelukkig ging het goed met haar en ze was met de schrik weggekomen. Waarschijnlijk dacht ze dat je er kon staan omdat wij blanke aan het zwemmen waren met ons hoofd boven water….

Via Trip Adviser heb ik een organisatie gezien die motorbike-trips organiseert. Via email had ik contact met Tom en kon ik twee dagen later komen voor een tweedaagse trip met overnachting. Ik ging met de lokale bus richting Kasi. Kasi ligt zo’n anderhalf uur rijden vanaf Vang Vieng. De minivan was volgeladen en ik hoorde de hele tijd “falang”. Dat betekend letterlijk Fransman (nog van vroeger), dus buitenlander. Ik kreeg de beste plek en voelde me daardoor wel een beetje opgelaten want het was een negenpersoons busje en er zaten zestien mensen in en op elkaar terwijl ik prima zat en veel beenruimte had.

Aangekomen in Kasi wachtte Tom mij op bij het busstation. We reden met zijn motor met zijspan richting zijn huis. Tom kwam uit Wales en woonde al vier jaar in Laos. Hij heeft een eenmanszaak, organiseert trips en lijkt op Tom Jones. Ook als je nog nooit gereden hebt kan je bij hem terecht. Hij leert mensen ook zonder ervaring te rijden op een crossmotor.

De toer begon. Ik reed op een crossmotor van een Chinees merk en ik vond het heerlijk! De hoogte van de motor en de snelheid, geweldig! Ik was zo blij als een kind. Na wat oefeningen bergje op bergje af kon Tom zien dat ik al ervaring had in het rijden en gingen we naar de dirt road. Onderweg praten we via de walkietalkie aan de helm. Tom maakte de ene grap naar de andere met zijn Engelse humor. Ik heb me dood gelachen en genoot volop van de Welshman, de omgeving en het rijden.

Na zes uur rijden kwamen we aan op de slaapplek. Een heel klein plaatsje met twee guesthouses en één restaurant. Tom kwam daar al vaker en spreekt redelijk Laotiaans. Tenminste, hij kan zich verstaanbaar maken. De mensen zeggen dat hij praat als een kind van vier jaar oud. Iedereen respecteert hem door zijn inzet en aandacht voor de mensen. We gingen barbecueën op de tafel. Paar stenen op tafel, paar gloeiend heten kolen erop en de barbecue erboven op. Geweldig! Na een paar biertjes, veel moppen en ook serieuze praat gingen we slapen.

Vroeg op, voor zonsopgang. Het was een beetje vochtig en fris. Na het ontbijt gingen we weer op pad. Het landschap was prachtig zo in de ochtend. We namen veel bergwegen en riviertjes. Rond 12:00 was de toer over en kwamen we bij Tom zijn huis aan. Ik heb hem erg bedankt voor de gezelligheid en het rijden op de crossmotor. Daarna ging ik weer in de zijspan en bracht Tom mij naar het busstation waar een man met een oude Nissantruck mij terug zou brengen naar Vang Vieng.

De volgende dag zou ik vertrekken richting Vientiane, de hoofdstad van Laos. Ik had een luxe hotel geboekt met zwembad. Ik vond het wel even tijd om me zelf te verwennen, ook omdat ik had gehoord dat Vientiane niet zo boeiend is. Dan kon ik mij in ieder geval vermaken in het hotel. Prachtig hotel, marmeren vloer, kingsize bed, balkon, twee zwembaden, ontbijt en nog veel meer. Ik heb ook weinig gedaan overdag, haha. Lekker bakken in de zon bij het zwembad. 's Avonds had ik een Belgische bar ontdekt en daar heerlijk “Blanche de Namur” gedronken. Leuke mensen ontmoet en heerlijk mosselen gegeten uit Thailand. De schelp van de mossel was blauwkleurig. Ik bedacht mij wel eerst of dit wel goed zou zijn maar ik zag iedereen volop eten. Ik heb achteraf gevraagd waar de mosselen vandaan komen en de eigenaar vertelde het proces van transport, vacuümeren en verkopen.

Na twee dagen had ik een vlucht geboekt van Udon Thani (Thailand) richting Chiang Mai, het noorden van Thailand. Met de lokale bus de grens over en naar Udon Thani voor slechts drie dollar.

Back in Thailand!