Zuid Laos
Door: Marjolein
Blijf op de hoogte en volg Marjolein
01 Januari 2017 | Laos, Don Det Tok
Het was ongeveer anderhalf uur rijden naar de overstapplaats. Ondertussen proberen te slapen in de minivan. We waren een beetje weggedut toen ineens de kip ging kraaien; het was een haan. Wij schrokken ons helemaal een ongeluk en de hele bus moest lachen omdat wij zo schrokken. Na drie keer kraaien was het weer stil. Haha.
Bij de grens van Cambodja moesten we eerst een stempel krijgen om te bewijzen dat je het land uit bent gegaan. De streng kijkende kerel vroeg ons hier twee dollar voor. Het ging dus op dezelfde corrupte manier als bij binnenkomst. Dit keer bleven we net zo lang voor zijn loket staan, starend naar zijn handelingen totdat hij na drie kwartier toch een stempel ging zetten zonder te betalen. Nou gelukt. Honderd meter verder was de Laotiaanse grens. Erger dan Cambodja ging het niet worden dachten wij.
35 dollar voor het visum. Oké prima, dat is de prijs die iedereen betaalt met 1 dollar service kosten. Waar dat al op sloeg geen idee, maar goed die ene dollar kan er dan wel bij. Het ging allemaal prima totdat we ons paspoort terug kregen. "two dollar for the stamp" zei een broekie achter het glazen raampje. Dus ik vroeg: "voor wat? We hebben net 36 dollar betaald?! Is dat niet al genoeg?". Nee, je moet ook betalen voor de stempel, het visum hoort hier niet bij. Nou wat een achterlijk zooitje.
Wij namen weer plaats en gingen wachten op een moment van overgave. Na één uur te hebben gewacht kwam de buschauffeur verhaal halen waarom het zo lang duurde. Bleek dat er een ander meisje gewoon haar paspoort terug kreeg zonder te betalen. Ik verhaal halen bij die corrupte gasten waarom zij niet had betaald. Hun reactie was omdat zij in haar eentje was. Nou wat een belachelijk iets.
Na anderhalf uur te hebben gewacht hebben we toch per persoon 2 dollar betaald en kregen uiteindelijk ons paspoort terug.
Onze eerste stop was Don Det. Een eiland tussen de 4000 eilanden van Zuid-Laos. Via een longtailboot werden we naar het eiland gebracht. De eerste en ook enige straat staat stond vol met restaurants en tourgidsen, dat betekend veel toeristen en blanco's. Het guesthouse waar wij sliepen lag wat afgelegen. Prima kamer met uitzicht over de rivier.
Het eiland is niet groot en hadden daarom een fiets gehuurd bij ons verblijf. Roel zijn benen kwamen nog net niet boven het stuur uit, super kleine fietsen. Na een paar kilometer kwamen we bij een brug waar je naar een ander eiland kon. Daar stonden twee mannetjes geld te vragen voor de overgang. Nou wij waren wel even klaar met betalen aan onzinnige dingen dus we keerde om en bleven op Don Det.
Er bleek een grote waterval te zijn en daar wilden wij wel heen. Een boottocht geboekt bij een vriendelijk lachend mannetje. Nou, we waren benieuwd. De boot bestond uit twee longtailboten van ongeveer 6 meter, met daaroverheen planken gemaakt. Een eigen gebouwde catamaran. Onze schipper was een Laotiaan die nul Engels sprak. De motor werd gestart en er kwam meer herrie uit dan dat we vooruit gingen.
Na zo'n 20 minuten keek ik naar de schipper. De man was half in slaap aan het vallen, en zat te headbangen tijdens het varen. Na een kleine observatie kwamen we erachter dat de man gewoon stront lazarus was! Haha. Hij dropte ons op een eiland en ik kreeg een satelliet telefoon van de schipper in me handen geduwd. Het was de man van de verkoop van de kaartjes. Hij zei: "loop maar even over het eiland en kom over ongeveer een uurtje terug". De schipper ging even een tukkie doen bij het eerste huis wat we tegen kwamen. Ze kenden elkaar. De schipper gebaarde dat we hier weer terug moesten komen.
Het eiland was klein, misschien hebben we 60 huizen gezien. Op het eerste rijstveldenpaadje werden we al gevolgd door twee kinderen op een fiets. Ze vonden ons reuze interessant en er kwamen steeds meer kinderen bij. Op een gegeven moment liepen we samen met tien kinderen langs de huizen en velden. Alle andere mensen die we tegen kwamen zeiden gedag met een mega glimlach op hun gezichten. Na dit eiland te hebben bezocht was onze dag weer goed. Laos had ook leuke en vriendelijke mensen, naast de corrupte grens bewakers. Wel weer typisch dat de vriendelijkste mensen het armste zijn.
Door met de bus naar Pakse. Op internet hadden we gekeken dat je een grote ronde kon rijden op de motorbike rondom Pakse. De stad in het zuiden van Laos. Via een bedrijf hadden we motorbikes gehuurd en gingen 4 dagen op pad. We konden de grote tassen bij het verhuurbedrijf stallen. De motorbikes waren gloednieuw en reden heerlijk. Wel even anders dan die krotten uit Cambodja.
Na zo’n 80 km kwamen we aan in Tat Lo, de eerste stop. Het guesthouse grensde aan de rivier en je kon de waterval horen vallen. We hebben heerlijk vis gegeten met een lekker kleine pilsje (640ml).
Volgende dag richting Tad Faek. Via het verhuurbedrijf wisten we waar we moesten stoppen en waar niet. In een heel authentiek dorp is er een man die een tour aanbied in zijn eigen dorp. Hij noemt zichzelf Captain Hook. Om het dorp in te gaan reden we via een weggetje, die uit rood zand bestond en zeer hobbelig was naar beneden het dorpje in. Op één van de houten palen huizen stond groot Captain Hook homestay. Daar moesten we zijn.
De man sprak goed Engels en wist zeer veel te vertellen over koffie. Het dorp had zelf ook een flinke koffieplantage. Na een kleine wandel vertelde de man over verschillende rituelen. Zo vertelde hij, als een vrouw hoogzwanger is zij naar de jungle gaat om daar te bevallen. Soms alleen, maar meestal met nog een vrouw erbij. Als het kind te wereld is gebracht midden in de jungle, moet zij aantonen of het een goede baby is tegen over haar man. Als dit niet zo is word het kind weggehaald. Dit was klein uitgedrukt, het kind wordt gedood. Captain zei dat geen enkele vrouw zegt dat haar kind kwaadaardig is. Natuurlijk zeg je dat niet (zinnig ritueel dus).
Captain was een slimme man en van de tegenwoordige tijd. Hij had gestuurd in Bangkok en wist wat er gaande was op de wereld buiten Laos om. Captain was terug geroepen uit Bangkok door zijn ouders omdat zijn oma op sterven lag. Tenminste dat zeiden ze. Toen hij teruggekeerd was in het dorp bleek dat zijn oma helemaal niet op sterven lag, maar dat moest trouwen. Hij kon niet weigeren en is getrouwd. Hij mag het dorps niet meer verlaten om een of andere reden. Zijn redding is, dat hij gestudeerd heeft en veel kennis heeft van meer dan alleen rare spirituele gedachtes en gewoontes.
Hij vertelde dat sommige dorpsgenoten geen idee hebben hoe de wereld in elkaar steekt. Bijvoorbeeld dat de “blanke” anders soort water drinken, daarom hebben we blond haar, of blauwe ogen. Ook snappen ze niet dat de aarde rond is en dat er een aantal uur verschil is. Zij denken dat wanneer de zon schijnt, ook bij ons de zon schijnt.
Hij eindigde met een heel bizar verhaal. Als er binnen een gezin in het dorp een kwade vloek heerst, binden ze een hond of puppy aan een boom vast. Het gezin slaat of schopt de hond één voor één net zo lang totdat de hond het loodje legt. Zij denken dat een hond de kwade vloek meeneemt in hun dood, zodat het gezin weer vrolijk verder kan leven. Door deze verhalen ga je wel echt honderden jaren terug de tijd in.
We waren best lang gebleven maar moesten nog best een stuk rijden tot de tweede slaapplek. Twee andere mensen, James en Fanny reden vanaf Captain Hook met ons mee. Het was net donker geworden en kwamen aan bij de slaapplek. Het was een mooi complex. Grote houten plateaus waar tenten op gezet werden. Daar gingen we in slapen.
Derde dag zou een hike worden om vijf watervallen te bezoeken. Na 35 km rijden kwamen we aan bij Tad Tayicsua. Brommers op slot en gaan. Het was erg vochtig en nat. De jongens hadden hun bergschoenen aan maar ik was op sneakers. Dit was niet echt een succes. Ik moest me echt goed vasthouden om niet bij elke stap onderuit te gaan. het was vrij stijl naar beneden en wetende dat we ook weer omhoog moesten. Bij de eerste waterval stonden boven op. Het water viel ongeveer zo’n 30 meter naar beneden. Prachtig om te zien wat een kracht dat water heeft.
De klim weer omhoog was pittig. Helemaal bezweet kwamen we weer bij de top. Bij de volgende waterval hebben we gezwommen en even afgekoeld, het was erg warm en klam. Klim weer omhoog en kwamen aan bij een gigantische waterval. We stonden aan de onderkant. Roeland en Mike gingen de rotsen beklimmen en konden achter de waterval komen. Ik bleef bij de spullen en James en Fanny gingen ook mee. Bij terug komst was iedereen zeiknat van het opspattende water en nevel, geweldig om te zien.
Laaste dag terug gereden naar Pakse. Het was koud en het begon ook meer te regenen. Slaapbus geregeld bij de motorbike verhuur. De bus reis zal 12 uur duren en gaan door naar Vietnam, waar het ook slecht weer zal zijn..
-
01 Januari 2017 - 16:55
Frida:
Het leest als een boek ,
Jammer dat het voor vandaag uit is .
Goede reis . -
02 Januari 2017 - 14:39
Joke Dekker:
Allereerst een gelukkig en gezond 2017 en blijf genieten en weer bedankt voor het verslag -
04 Januari 2017 - 13:42
Hans Dekker:
dag marjolein
jij als plattelander herkent de haan niet
het zit in je bloed
en roeland (van harte gefeliciteerd) herkend de haan van wolf niet
ha ha
weer prima verslag
wordt door velen gelezen
ga jullie zo door
vrgr hans -
08 Januari 2017 - 14:43
Mariam Michael:
Hi Marjolein, Hans heeft je verslagen doorgestuurd en nu kan ik ook mee genieten.
Wat een geweldige reis maken jullie en zoveel herkenbaars. Dat gedoe bij de grens hadden wij ook maar wij vonden de mensen in Laos heel erg aardig.
Veel succes in Vietnam.
Liefs, mariam -
08 Januari 2017 - 18:09
Marjon:
Gelukkig nieuwjaar voor iedereen daar....en heerlijk om te lezen . Wat een avontuur geniet lekker verder liefs marjon xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley